Po wojennych zniszczeniach zaistniała potrzeba szybkiego uzupełnienia braków taborowych polskich przedsiębiorstw tramwajowych. Wyprodukowanie nowoczesnego tramwaju, wyłącznie siłami krajowego przemysłu, nie było wówczas możliwe, dlatego zdecydowano się skopiować konstrukcję prostego i łatwego, zarówno w produkcji, jak i eksploatacji, niemieckiego tramwaju wojennego KSW.

Pierwsze wagony silnikowe, określone jako „normalizowane” (stąd, do dziś stosowany w oznaczeniach konstrukcyjnych polskich tramwajów, symbol N) wyprodukowano w Chorzowie, w 1949 r. W latach 70. wagony generacji N poddano modernizacji, wzorując się na prototypowym wagonie typu 4NJ. W jej ramach zlikwidowano drzwi z lewej strony pudła, usunięto zbędne stanowisko motorniczego, zmodyfikowano wygląd zewnętrzny, a także zainstalowano napędy drzwi itp.

Zmodyfikowane w ten sposób wagony eksploatowane były w Poznaniu do końca 1992 r. Do celów muzealnych pozostawione zostały m.in. dwa wagony, o numerach 602 (silnikowy) oraz 456 (doczepny). Oba wagony zostały kilka lat temu wyremontowane i nadano im wygląd z okresu tuż po modernizacji.